عضو شورای شهر تهران: نفس شهروندان به شماره افتاده است و هیچ‌کس پاسخگو نیست
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۵۷۶۹۵
رئیس کمیته شفافیت شورای شهر اعلام کرد که به نمایندگی از شهروندان تهرانی از وزارت‌خانه‌های نفت و نیرو می‌خواهم فیش گاز و برق صنایع و ساختمان‌های عریض و طویل دولتی را شفاف کنند تا معلوم شود بخش عمده مصرف انرژی کشور در کجاست.
به گزارش ایسنا، بهاره آروین در نطق پیش از دستور خود در جلسه امروز شورای شهر تهران با اشاره به وضعیت آلودگی هوای تهران با بیان اینکه آلودگی هوا تنها معضل این شهر است که مستقیم و بی‌واسطه سلامت و جان شهروندان را هدف می‌گیرد و هر نوع راه‌حل فردی هم در برابر آن بی‌ثمر است، گفت: مساله‌ای که جز از طریق سیاست‌گذاری جامع‌نگر و پیگیرانه قابل حل نخواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی بیان کرد: این جملات را هفتم آبان ماه ۹۶ در صحن علنی شورا گفته‌ام؛ در همان ماه‌های ابتدایی آغاز به کار شورای پنجم. امروز بیست و سوم دی ماه ۹۹ است؛ آخرین ماه‌های کار شورای پنجم. بیش از سه سال گذشته است و هوای شهر آن‌چنان مستمر و شدید آلوده است که نفس اغلب شهروندان را به شماره انداخته است.
وی گفت: در تمام سه سال گذشته، ترافیک و آلودگی هوا، نه فقط اولویت‌دارترین مساله از دیدگاه شهروندان تهرانی؛ بلکه اولویت‌دارترین موضوع برای تمام تلاش‌ها و پیگیری‌های ما اعضای پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران بوده است؛ از پیگیری‌های مستمر و بی‌وقفه برای وصول اعتبارات مترو و تجهیز و گسترش ناوگان حمل‌ونقل عمومی گرفته تا سیاست‌گذاری‌های معطوف به کاهش ترافیک و آلودگی هوا از طریق هزینه‌زا کردن استفاده غیرضروری از خودروی شخصی. اما امروز آلودگی هوا از هر زمان دیگری شدیدتر است.
آروین تصریح کرد: درحالیکه به دلیل شرایط ناشی از شیوع ویروس کرونا، شهر نیمه‌تعطیل است، مدارس و دانشگاه‌ها به شکل مجازی فعالند، همایش‌ها و جلسات و رویدادها یا لغو شده‌اند یا به صورت مجازی برگزار می‌شوند، اولویت کار در بخش دولتی و خصوصی با دورکاری است و خلاصه عبور و مرور در شهر به حداقل رسیده است اما آلودگی هوا از هر زمان دیگری شدیدتر است. چرا و چگونه چنین شده است؟
وی با تاکید بر اینکه شهر نیمه تعطیل است اما هوا از هر زمان دیگری آلوده‌تر است، گفت: دی‌اکسید گوگرد پس از سال‌ها به شهر بازگشته است؛ آن هم با شدتی عجیب و باورناپذیر. چرا و چگونه چنین شده است؟ هیچ‌کس پاسخگو نیست، هیچ پاسخ صریح و شفافی داده نمی‌شود. جسته و گریخته شنیده می‌شود در نیروگاه‌ها و صنایع اطراف شهرها مازوت می‌سوزانند یا گازوییل غیراستاندارد و با درجه گوگرد بالا. این‌ها تکذیب می‌شود، تایید می‌شود، نفس شهروندان روز به روز تنگ‌تر می‌شود و واقعیت در هاله‌ای تیره و کدر از تایید و تکذیب‌های مدام پنهان می‌شود.
وی در ادامه نطق خود که متن آن را در اختیار رسانه ها قرار داد با بیان اینکه نفس شهروندان به شماره افتاده است و هیچ‌کس پاسخگوی علت اصلی و واقعی این حجم از آلودگی هوای شهرها نیست، گفت: برای سالیان متمادی، تردد شهروندان با خودروی شخصی در سطح شهر، عامل اصلی آلودگی هوای پایتخت شناخته می‌شد و بار اصلی کاهش آلودگی هوا بر دوش آن‌ها گذاشته می‌شد، حالا شهر نیمه تعطیل است و مقایسه ترافیک خیابان‌ها با سال‌های گذشته نشان می‌دهد که حجم خودروهای شخصی در معابر اگر کمتر نشده باشد، بیشتر هم نشده است. هوا اما بسیار آلوده‌تر است. عجیب آن‌که باز هم مقصر مردم دانسته می‌شوند که با مصرف بالای برق و گاز، نیروگاه‌ها را ناگزیر از مازوت‌سوزی کرده‌اند!
آروین با بیان اینکه در تاریکی و تیرگی حاصل از عدم شفافیت، جای قاضی و متهم عوض می‌شود. مردم که باید قضاوت‌گر عملکرد دولتمردان در مدیریت شرایط باشند می‌شوند متهم ردیف اول: گاز و برق کمتر مصرف کنید تا مازوت سوزانده نشود! درحالیکه هیچ‌کس نمی‌گوید مصرف‌کنندگان اصلی و بزرگ گاز و برق در کشور صنایع هستند و فیش برق و گاز ساختمان‌های عریض و طویل دولتی چندین برابر فیش‌های خانگی شهروندان است. در تاریکی و تیرگی حاصل از عدم شفافیت، دولت از زیر بار مسئولیت‌های مسلّمش شانه خالی می‌کند و باز هم همه بار حل مسایل به دوش مردم گذاشته می‌شود.
وی ادامه داد: ما نمایندگان مردم نیز مانند موکلین‌مان خشمگینیم و مستاصل، هیچ‌کس پاسخ درستی نمی‌دهد. یکی از مسئولین چیزی می‌گوید و دیگری تکذیب می‌کند. در این آلودگی تاریک که چشم چشم را نمی‌بیند شفافیت کم‌هزینه‌ترین و ممکن‌ترین راهی است که اندکی از این حجم از تیرگی و آلودگی فشرده کم می‌کند.
آروین تصریح کرد: به نمایندگی از شهروندان تهرانی از وزارت‌خانه‌های نفت و نیرو می‌خواهم فیش گاز و برق تمام مشترکین پرمصرف در بخش دولتی و صنایع را شفاف کنند تا معلوم شود بخش عمده مصرف انرژی در کشور کجاست؛ تا شفاف شود که چقدر برق و گاز در انبوه پرشمار ساختمان‌های دولتی چند ده طبقه هدر می‌رود چون لابد برای دولت و زیرمجموعه‌اش، پول این حجم از مصرف گاز و برق از این جیب به آن جیب محسوب می‌شود و زور دولت و نصایحش درباره صرفه‌جویی فقط برای شهروندان و مشترکین خانگی است.
رییس کمیته شفافیت شورای شهر تهران ادامه داد: میزان مصرف برق و گاز صنایع را شفاف کنید تا معلوم شود مدیریت مصرف برق و گاز را باید بر دوش مشترکین خانگی انداخت یا به بهانه کرونا هم که شده صنایع پرمصرف و آلاینده‌ای را تعطیل کرد که با مصرف برق و گاز تقریبا رایگان هیچ دغدغه‌ای برای کاهش مصرف ندارند.به گفته او، سوال به جایی است اگر پرسیده شود چطور دولت می‌تواند به دلیل کرونا، کسب‌وکارهای خرد انبوه اصناف و مردم را دو هفته تمام با تعطیلی کامل مواجه کند و آن‌وقت با این حجم از آلودگی که مستقیما شهروندان را به کام مرگ می‌کشاند، دستور تعطیلی صنایع پرمصرف و آلاینده را نمی‌دهد؟ آیا خاموشی و قطع برق فقط باید شامل حال مردم و مشترکین خانگی شود؟ دولت هیچ مسئولیتی در برابر مدیریت مصرف انرژی در بخش دولتی و صنایع ندارد؟ کرونا که تمام مدارس و دانشگاه‌های شهر را به تعطیلی کشانده است نمی‌تواند صنایع غیرضرور و آلاینده را به صورت موقت هم که شده تعطیل کند که دست‌کم شهروندانی که هنوز گرفتار کرونا نشده‌اند، اندکی بتوانند نفس بکشند؟
آروین اضافه کرد: در این شرایطی که دیگر خودروها منبع اصلی آلایندگی هوا نیستند، طبعا سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات شورای شهر و شهرداری نیز کمک چندانی به حل مساله نمی‌کند اما باز هم شفافیت تنها ریسمان نازک باقیمانده میان ما و مردم است. شهرداری تهران می‌تواند تمام اطلاعاتش در باب منابع آلاینده هوای شهر را به صورت شفاف و سیستماتیک در اختیار شهروندان قرار دهد. از تعداد خودروهای ترددکننده در معابر تا خودروهای دیزلی که تردد پرشمارشان در شب غلظت آلاینده‌ها را در ساعات اولیه صبح افزایش می‌دهد؛ از نتایج آزمایش‌های مستمر کیفیت سوخت عرضه‌شده در جایگاه‌ها، از میزان آلاینده‌های مختلف در نقاط مختلف شهر از جمله میزان آلاینده‌ها در اطراف نیروگاه‌ها و صنایع.
وی در پایان اظهار داشت: شهرداری تهران هر آن‌چه را با پول شهروندان همین شهر در جهت سنجش میزان آلایندگی منابع مختلف آلاینده در شهر انجام می‌دهد به‌روز و سیستماتیک منتشر کند تا اگر نفس‌های‌مان در این آلودگی خفه‌کننده به شماره افتاده است، دست‌کم چشم‌های‌مان بتواند ببیند و زبان‌های‌مان مستند و هدفمند راه‌حل را از دستگاه‌های مسئول مطالبه کند؛ نه اینکه در تاریکی و تیرگی عدم شفافیت، هرکس توپ مساله را به سمت دیگری شوت کند و شهروندان در خشم و استیصال ناشی از بی‌پاسخ ماندن پرسش‌های‌شان رها شوند.
لینک کوتاه: asriran.com/003D1Jمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: تهران آلودگی هوا آلودگی هوا شورای شهر شهر تهران برق و گاز گاز و برق هیچ کس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۵۷۶۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ترجیح اتوبوس‌های برقی برای چیست؟
حسین احمدی‌کیا،مدیر گروه پژوهشی آلودگی هوای دانشگاه اصفهان در هم میهن نوشت: توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی به‌ویژه اتوبوس‌های شهری، یکی از مهمترین عواملی است که به توسعه شهرها کمک می‌کند؛ زیرا می‌تواند آلودگی هوا، هزینه‌های حمل‌ونقل و مصرف بنزین را کاهش داده و ترافیک را کمتر کند.
طبق قانون حمل‌ونقل عمومی مصوب سال ۱۳۸۶ مجلس، باید تا سال ۱۳۹۰ سهم حمل‌ونقل شهری با اتوبوس و مینی‌بوس به ۴۰ درصد می‌رسید، اما درحال‌حاضر این سهم در تهران و اصفهان کمتر از ۱۰ درصد است که بیش از ۶۰ درصد آن‌ها نیز فرسوده‌اند. بدون احتساب اتوبوس‌های فرسوده، هم‌اکنون تهران و اصفهان به‌ترتیب به ۷ هزار و ۱۲۰۰ اتوبوس نیاز دارند. خرید اتوبوس‌های برقی یکی از راهکار‌هایی است که شهرداری‌های این دو شهر بر آن تاکید دارند.
اتوبوس برقی نسبت به دیزل مزایای زیادی دارد؛ ازجمله می‌توان به کاهش آلودگی هوا و صوت، هزینه پایین تعمیر و نگهداری و ایمنی بیشتر آن‌ها اشاره کرد. هرچند خرید یا جایگزینی این اتوبوس‌ها در بسیاری از شهرهای دنیا در حال انجام است، اما برای شهرهای تهران و اصفهان دارای چالش‌هایی است:
هزینه اولیه خرید اتوبوس برقی حدود دوبرابر دیزل است و باید هزینه زیرساخت را نیز به آن اضافه کرد؛ بنابراین خرید اتوبوس برقی در شرایط فعلی کشور باتوجه به کمبود زیاد اتوبوس، قابل تأمل است.
هرچند مصرف انرژی اتوبوس برقی کمتر از دیزل است، اما باید توجه داشت که راندمان نیروگاه‌های اصفهان و تهران ۳۳ درصد است که بخشی نیز در سیستم انتقال برق هدر می‌رود؛ بنابراین مصرف انرژی اتوبوس‌های برقی در این شهرها بیشتر از اتوبوس‌های دیزلی است. آن‌ها برای شهر‌هایی مناسب هستند که بخش قابل‌توجهی از انرژی خود را به‌صورت تجدیدپذیر یا هسته‌ای تامین می‌کنند. این درحالی‌است که در ایران کمبود برق و ناترازی گاز زیاد است و ممکن است به‌دلیل استفاده از اتوبوس برقی، نیروگاه‌ها از مازوت بیشتری استفاده کنند که موجب افزایش بیشتر آلودگی هوا می‌شوند.
باتری اتوبوس‌های برقی باید هر چهار سال تعویض شود که نیمی از قیمت اتوبوس (معادل یک اتوبوس دیزلی) است. آیا شهرداری‌ها توان خرید باتری بعد از چهار سال را دارند؟ باتوجه به وارداتی بودن آن، آیا دولت می‌تواند ارز نوسازی باتری آن‌ها را تأمین کند؟ به‌جای تعویض باتری یک اتوبوس برقی، می‌توان فیلتر ۴۵ اتوبوس دیزل (که اغلب آن‌ها فاقد فیلترند) را تعویض کرد و آلودگی هوا را کاهش داد.
اتوبوس‌های برقی برد کمتری نسبت به دیزل دارند که می‌تواند برای دو شهر بزرگ تهران و اصفهان مشکل‌ساز باشد.
کارایی اتوبوس برقی در آب‌وهوای سرد‌وگرم کاهش می‌یابد که باتوجه به معتدل‌بودن کلانشهر‌های ایران، شاید مشکل جدی نباشد، اما کمبود برق در تابستان و کمبود گاز برای تولید برق در زمستان می‌تواند از چالش‌های مهم باشد. همچنین کارایی اتوبوس برقی با شیب جاده به‌شدت کاهش می‌یابد و بیشتر مناسب شهرهای مسطح نظیر اصفهان است، اما برای تهران خالی از اشکال نیست.
مطالعه ناوگان اتوبوسرانی شهر لندن نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۳ از ۹۰۰۰ اتوبوس شهری، تنها ۱۰ درصد آن برقی است. اگر ۲۵۰۰ اتوبوس برقی به ۳۰۰۰ ناوگان فعلی اتوبوسرانی تهران اضافه شود، تهران با سهم ۴۵ درصدی رتبه اول دنیا در سهم ناوگان اتوبوس برقی را خواهد داشت که قابل تأمل است.
اتوبوس‌های برقی برای شهرهای ثروتمند توصیه می‌شوند که سرانه تولید ناخالص ملی آن‌ها زیاد است؛ بنابراین باتوجه به شرایط اقتصادی کشور و حتی از منظر آلودگی هوا، استفاده از اتوبوس دیزل یا گازسوز با فیلتر مناسب منطقی‌تر است. اتوبوس‌های دیزلی مجهز به کاتالیست و فیلتر دوده باکیفیت از نظر آلودگی هوا تفاوت چندانی با اتوبوس برقی ندارند. یک فیلتر وارداتی و باکیفیت خوب برای اتوبوس حدود ۴ هزار دلار قیمت دارد که تنها ۳ درصد قیمت اتوبوس جدید است و مدت عمر آن نیز ۴ سال است. باتوجه به وجود منابع گاز طبیعی در ایران، استفاده از اتوبوس گازسوز اولویت بیشتری دارد، زیرا این اتوبوس‌ها ۸۳ درصد ذرات معلق و ۳۰ درصد ترکیبات آلی فرار کمتری نسبت به اتوبوس دیزل منتشر می‌کنند.
هزینه - فایده اتوبوس‌های برقی برای کارشناسان اقتصادی و محیط‌زیست پوشیده نیست و این سوال هست که چطور تصمیم به خرید این تعداد زیاد اتوبوس برقی با این شتاب و این‌همه ابهامات و بدون رعایت اصول اولیه گرفته شده است؟ باید توجه داشت که خرید این حجم از اتوبوس برقی نمی‌تواند به تنهایی به‌عهده شهرداری‌ها باشد، بلکه نیاز به تایید و هماهنگی مقامات بالاتر دارد. درنهایت خرید این تعداد از اتوبوس‌های برقی که هزینه اولیه و تعویض باتری‌های آن‌ها بسیار زیاد بوده و ارزبری زیادی نیز دارد، از منظر اقتصادی و حتی محیط‌زیستی قابل توجیه نیست. باید این مسئله را از دیدگاه توافقنامه ۲۵ ساله ایران و چین بررسی کرد که اطلاعاتی از آن در اختیار عموم نیست.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آن‌ها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند